Żyjemy w takich czasach, gdzie wykształcenie wyższe jest obowiązkowm punktem w CV dla większości pracodawców. Na dalszy plan schodzi doświadczenie i poprzedni pracodawcy. Czy, podobnie jak absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego, elbląscy studenci również nie mają problemów ze znalezieniem pracy?
Według badań przeprowadzonych w większości uczelni wyższych ponad 70 procent absolwentów po trzech latach od uzyskania tytułu magistra ma etatową pracę. Co więcej, średni poziom zarobków we wspomnianym Uniwersytecie Warszawskim kształtuje się na poziomie 4133 złotych.
Jeżeli spojrzymy na bliższe Elblągowi miasto akademickie, czyli Gdańsk, to okaże się, że absolwent Politechniki Gdańskiej średnio po studiach zarabia 3 tysiące złotych. Jeżeli dołożymy do tego odpowiednio długi staż, to i zarobki mogą podnieść się do poziomu około 6 tysięcy złotych brutto.
Więc jak wypada na tym tle Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu? Czy absolwenci znajdują pracę w wyuczonych zawodach? Czy zostają w Elblągu? Ile zarabiają?
Według Badania Losów Zawodowych Absolwentów za rok 2012/13 studia I stopnia ukończyło 564 studentów. Wśród tych, którzy zdecydowali się na udział w badaniu 102 osoby były już zatrudnione na etapie studiowania. 12 miesięcy po zakończeniu studiów nie pracowało 9,05% absolwentów, pracowało 39,05%, studiowało i pracowało 37,62%, a tylko studiowało 14,29%.
65,63% z nich pracuje na umowę o pracę, 25,63% umowa o dzieło lub zlecenie, natomiast 8,75% odbywa staż zawodowy. 40,12% procent absolwentów z tego rocznika pracowało w wyuczonym zawodzie lub częściowo zgodnym z kierunkiem zdobytego wykształcenia.
Zarobki prezentują się następująco: 21,14% procent absolwentów zarabia poniżej 1000 złotych. Najpopularniejszą grupę (38,29%) stanowią osoby, które zarabiają od 1001 do 2000 złotych. Powyżej 3 tysięcy zarabia tylko 16,57% studentów.
Jak długo absolwenci szukają pracy? Do miesiąca - 21,94%. Ponad rok - tylko 4,59%.
Głównym czynnikiem decydującym o zdobyciu pracy jest, według statystyk, kierunek wykształcenia zgodny z wymaganiami w pracy. Na drugim miejscu jest porada osób trzecich. Najmniej ważnym czynnikiem jest aktywoność w organizacjach studenckich/porzarządowych/kołach naukowych.
